ตอนที่ 3 "พบพาน !!! อัศวินมังกร มานากะ และกบฎแห่งโล่มืด"
"อ........ อา ......... "
"ไม่มีใครใครมาช่วยเราเลยงั้นเหรอ ...... อึก ! อา ...."
__________________________________________________________________________________
ฝูงนกคิจิโทเรียฝูงหนึ่งบินไปรอบค่ายเพื่อตรวจสอบสิ่งผิกปกติ"เสียงปริษนา"ที่ดังขึ้นมา
"หาให้ทั่ว ! ค้นให้เจอ ! หาเสียงนั่นให้พบ ! "
เสียงลอร์ดดังกังวาลสั่งพวกนกคิจิโทเรียให้หาเสียงปริษนานั่น
"เจอคนบาดเจ็บอยู่ในพรงหญ้าครับท่านลอร์ด !!! "
ทวินเบลดตะโกนเรียกลอร์ด แล้วลอร์ดก็ไปดูทันที
"พาเขาคนนี้ไปรักษาเร็ว !!! คิจิโทเรียเอ๋ย ยกเลิกการค้นหา !!!"
เหล่าทหารมังกร,ฝูงนกทั้งหมดทั้งมวลกลับค่ายกันทั้งหมด แต่หารู้ไม่ว่า มีคนซุ่มดูอยู่
________________________________________________________________________________
"อ....อา... ที่นี่ ... ที่ไหนกัน .... "
คนบาดเจ็บรายนั้นฟื้นขึ้นมา ลุกขึ้นมาแล้วโดนมังกรน้อยโอโดรันเกาะหน้าทันทีที่ลุก
"เป็นอะไรเหรือเปล่า .... "
ลอร์ดถามคนที่บาดเจ็บอยู่ คนที่บาดเจ็บพยายามเอาโอโดรันออกจากหน้า แล้วลอร์ดก็เอาด้าบถือดาบเคาะหัวโอโดรัน โอโดรันปล่อยหน้าของคนที่บาดเจ็บอยู่แล้วบินหนี
"ซนจริงๆ ... ต้องขออภัยด้วยที่เจ้ามังกรบินพวกนี้ซนไปหน่อย .. "
ลอร์ดพูดพร้อมส่ายหัวเบาๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ... ขอบคุณเจ้ามาก เจ้านามว่าอะไร .."
"ข้ามีนามว่า 'ลอร์ด' ท่านล่ะ "
"ข้ามีนามว่า ......"
ขณะที่สนทนากันอยู่นั้นมีเสียงแทรกเข้ามากลางการสนทนา
"เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ท่านลอร์ด กบฎจากโล่มืดมาโจมตีค่ายเราแล้ว !"
ทวินเบลดตะโกนเรียกออกมา
"ว่าไงนะ !!! "
ลอร์ดลุกออกไปแล้วคนที่บาดเจ็บอยู่ก็ตามไปด้วย
"นี้แก .... เซย์เมย์ !!! กบฎของเมืองโล่มืด "
ลอร์ดพูดพร้อมเตรียมท่าชักดาบ และเหล่าทวินเบลดเตรียมรับมือ
"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะมารบกับพวกเจ้าหรอก .... ข้าต้องการคนข้างหลังแก ออกมาได้แล้ว "มานากะ" ! "
คนที่หลบหลังลอร์ดเดินออกมายืนตระหง่าน
"ใช่ .. ข้านี่แหละ มานากะ !!! "
ทุกคนในค่ายลอร์ดต่างตกใจรวมถึงลอร์ดด้วย
"ไปกับข้าซะ .... มานากะ "
"ข้าไม่ยอมให้แกแตะต้องท่านมานากะแม้แต่ปลายเล็บ !! "
ลอร์ดออกมาปกป้องมานากะ
"ช่วยไม่ได้ .... อนัญคำสาป !!! "
ควัญสิม่วงจำนวนมากพุ่งเข้าหาลอร์ดแต่ลอร์ดตอบโต้
"ดาบกางเขนระเบิดเพลิง !!! "
ลอร์ดพูดแล้วฟันดาบปล่อยเพลิงรูปกากบาทออกมาประทะกับควัญสีม่วงเข้าอย่างจัง
"เก่งขึ้นเยอะเลย ลอร์ด แต่ อะไรกัน !!!"
"ปีกเพลิงเริงระบำ !!"
ลอร์ดพูดพร้อมเพลิงรอบค่ายมหาศาล
"หนอย .... แก ... "
เซย์เมย์พูดพร้อมถอยกลับ
"หึ ..... เป็นอะไรไหมท่านมานากะ "
ลอร์ดหันหลังมองพลางถามมานากะ
"ไม่หรอก ขอบใจเจ้ามาก ต่อจากนี้ข้าคงต้องตามหาพวกของข้าให้เจอ "
มานากะพูดพลางหยิบดาบที่แอบไว้มาพาดเอว
"ให้ข้าช่วยไหม "
ลอร์ดพูดพลางยื่นมือ มานากะไม่พูดอะไรแต่ก็ยิ้มพร้อมยื่นไปจับมือของลอร์ด
"รบกวนด้วยล่ะ ... ลอร์ด-ดราก้อน !! "
ฝากด้วยล่ะ ..... นักดาบหนุ่ม "ลอร์ด-ดราก้อน ".....
----โปรดติดตามตอนต่อไป-----
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น